ಮನೆಯೊಳಗಿನ ಗೋಡೆಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ
ಮಗ ಬರೆದ ಚಿತ್ರಗಳ ದರಬಾರು
ಅಲ್ಲಿರುವ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪಾತ್ರಗಳು
ಅವನೇ ಪರಿಚಯಿಸದ ಹೊರತು
ಸುಲಭಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ- ನಂಟು ನೂರಾರು.
ಎಲ್ಲಿಂದ ಹೇಗೆ ಬಂತವನಿಗಿಂಥ ಉಮೇದು?
ಮನೆಗೆ ಬಂದವರೆಲ್ಲ ಕೇಳಿಯೇ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ-
ಪೆನ್ನು, ಪೆನ್ಸಿಲು ಕೈಗೆಟುಕದ ಹಾಗೆ
ನೀವಿಡದೇ ಇದ್ದುದಕ್ಕೆ, ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿ ಗೀಚಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ
ಟೀ ಕುಡಿಯುತ್ತಲೇ-ಷರಾ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ.
ನಿದ್ರೆ ಬಾರದ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ
ಕವಿತೆಗಳಿಗೆ ಮೊರೆ ಹೋಗುವ ನಾನು
ಸಂಕೀರ್ಣಸಾಲುಗಳನ್ನೋದಿ ಗೋಡೆ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತೇನೆ
ಉದ್ದೇಶವಿಲ್ಲದೇ ಪುಟ್ಟನೆಳೆದ ಗೆರೆ, ಚುಕ್ಕಿ, ಸೊನ್ನೆಗಳು
ಅನುರಣಿಸುತ್ತವೆ ಯಾವುದೋ ಕವಿಯ ಭಾವ ಲೋಕವನ್ನು.
ಹೀಗೆ ಧೇನಿಸಿದೊಡನೆ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಳತೆಗೇ ತೆರೆವ
ಚಿದ್ವಿಲಾಸದ ಈ ಸಂಕೇತ ವ್ಯಾಖ್ಯೆಗಳು
ವರ್ತಮಾನದ ಮಿತಿ ಮೀರಿ ಹೊಳೆದರೂ
ಮತ್ತೆ ಇಹದಲ್ಲೇ ಉಳಿದು ಸೆಣಸುವ
ಮನುಷ್ಯಮಾತ್ರರ ಕನಸ ಕಿಲುಬುಗಳು?
ಚಿತ್ತದೊಳಗಿದ್ದುದೆಲ್ಲವನೂ ಮಥಿಸಿ
ಚಿತ್ರವನ್ನಾಗಿಸಿ ಒಂದರ್ಥಕ್ಕೆ ಬಗ್ಗಿಸಿದರೆ,ಅರೆ,
ನಿರರ್ಥಕದ ಕಲ್ಲು ಮಣ್ಣಿನ ವ್ಯರ್ಥದೊಳಗೇ ಸಿಗುವ
ಈ ಅಮೂಲ್ಯ ಪರುಷ ಮಣಿಯ ಸ್ಪರ್ಶ-
ಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಬಂಗಾರವಾಗುವುದು ಖರೆ
ಅಂತ ಒಳಗಿಂದ ಅನ್ನಿಸಿದ ಕೂಡಲೇ
ಅವರಿವರ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ ಮಣಿದು
ಗೋಡೆಗೆ ಹೊಸ ಬಣ್ಣ ಹೊಡೆಸಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ನಿರ್ಧಾರ
ಕೈ ಬಿಟ್ಟೆ. ಕಣ್ಣಳತೆಯ ಕ್ಷಿತಿಜದಲ್ಲೇ ಈಜುವುದಿನ್ನು
ಗುರಿ-ಅನುದಿನದ ಅಂತರಗಂಗೆ ದಾಟುವುದು.
(ದೇಶ ಕಾಲ ವಿಶೇಷ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿತ ಕವಿತೆ)
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ